Auto-immuunziekten zijn aandoeningen waarbij het lichaam bepaalde componenten van de huid aanvalt. Hieronder worden twee belangrijke aandoeningen besproken:
A. Pemphigus foliaceus
Bij deze aandoening worden er antistoffen gevormd tegen de eiwitten die de cellen van de opperhuid verbinden. Het kan spontaan optreden, maar ook als reactie op bepaalde medicatie. De vernietiging van de eiwitten resulteert in de vorming van blaasjes of pustels. Deze letsels evolueren na verloop van tijd tot korsten, schilferkraagjes, kaalheid, roodheid en erosies. In het begin zijn vooral de snoet, kop en oren aangetast, waarna de letsels zich meer beginnen verspreiden over het volledige lichaam. Ook de voetzolen en nagels kunnen aangetast zijn.
De diagnose wordt gesteld op basis van cytologisch onderzoek (microscopisch onderzoek in de praktijk), waarbij de aanwezigheid van acantholytische cellen sterk suggestief is voor pemphigus foliaceus.
De behandeling bestaat uit een zeer traag afbouwend schema aan cortisone, meestal in combinatie met een tweede immunosuppressivum. Wanneer het door medicatie uitgelokt werd, dient de verantwoordelijke medicatie uiteraard gestopt te worden.
B. Discoïde lupus
